Volluk: Op de bromfiets

‘Oom Jan’ was een muzikant. Nou was het geen echte oom van mij maar een oom van mijn vader, Die sprak van ‘oom Jan’ dus wij noemden hem ook zo. Dit verhaal, wat hij dikwijls vertelde, is al heel lang geleden gebeurd. 

Oom Jan was in zijn vrije tijd muzikant en speelde op de accordeon. Hij trad samen met zijn vriend Rens, die een drumstel bezat, op voor publiek. Ik spreek van de late jaren 1940/begin 1950 en toen had je veel van dit soort muzikanten die speelden op feesten en partijen. Het was meestal dansmuziek. Later werden deze gezelschappen steeds groter en met meerdere instrumenten en er kwamen versterkers en boxen bij.
Velen hadden zelfs een eigen busje, ze speelden vooral met kermissen, wielerrondes en natuurlijk op bruiloften en allerlei andere festiviteiten. Er waren toen bandjes die elk weekend vol zaten, gek dat dit kortgeleden plotseling weer over was. Of gaat u nog vaak naar een bruiloft, enzovoorts.

Als oom Jan en Rens een optreden in Bergen op Zoom hadden, gingen ze in de stad zelf lopen. Was het daarbuiten, dan reden ze allebei op de brommer, de een de harmonica op de rug gebonden, nadat hij eerst de andere brommer vol had getast met een eenvoudig drumstel. Zijn maat kon anders niet opstappen. En zo ging het stel op pad.

Omkleden
Aangekomen in Lepelstraat zetten ze de beide brommers in de werkplaats. Ja, iedere caféhouder had er toen nog een bedrijfje, boerderij of baantje bij. Daarna gingen ze over het plaatsje de keuken binnen, alwaar ze zich omkleedden. Ze hadden net als iedere brommerrijder in die tijd een lange leren jas en handschoenen aan.

Daarna naar voren, waar in het café een plaatsje vrij gemaakt was, zo tussen de schuifdeuren die de woonkamer van het café gedeelte scheidde. Twee stoelen en hun instrument, meer hadden die mannen niet nodig, niks versterkers, boxen of lichteffecten; nee, een paar lampen was alles wat er was in het café. Zo speelden ze de hele avond voor de buurtvereniging. Wel was het toen zo dat de muziek stipt voor 12 uur moest stoppen. En dat werd ook gedaan, want oom agent kwam dan altijd toevallig langs gefietst.

Mysterie
Na nog een paar borrels in de keuken te hebben gedronken, was het tijd om huiswaarts te gaan, maar toen ze hun jassen aan wilden doen was de kapstok leeg! Hoe kan dat nou? Heel de avond had de Rex, de gevaarlijk uitziende hond van de kastelein, in de keuken gelegen, dus diefstal was uitgesloten. Daar waren ze het snel over eens, ja wat nu?
Wel had de kastelein een paar ouwe legerjassen in de werkplaats hangen, die hij gebruikte als hij ging jagen dus die maar aangedaan en een beetje veel saggerijnig reden ze terug naar Bergen op Zoom.
De volgende dag al stond de kastelein in Bergen aan de deur bij die mannen. Het mysterie was opgelost, de kinderen die boven op bed lagen hadden het koud gekregen en waren eruit gegaan en hadden een paar warme jassen mee naar boven genomen als extra deken!
Daarom had ook de Rex niet gereageerd.
Wel was de kastelein zo slim om een flesje jonge klare (een halfje) mee te nemen, die ze samen soldaat hebben gemaakt. Want ja, hij had die mannen nog wel eens meer nodig.

Tot de volgende Volluk, Twan Simons