De verteller vertelt

BERGEN OP ZOOM - De gemeente Bergen op Zoom heeft een kersvers college, dat een gezonde mix vormt van jong, oud, ervaring en onbeschreven blaadjes. Wie zijn de nieuwe wethouders, wat drijft hen en hoe gaan ze om met de erfenis van voorgaande colleges? Daarover vertellen is geen probleem voor Hans Peter Verroen. Vertellen is volgens hem van levensbelang.

“Hoe het wethouderschap bevalt? Het is razend druk, maar ik vind het heerlijk!”, zegt Hans Peter Verroen. Met zijn 62 jaar is hij de op één na oudste wethouder in het nieuwe college, maar hij heeft geen moeite om de jonkies bij te houden: “Ik voel me een stuk jonger. Mijn collega’s zeggen dat ik jong van hart ben, en dat ga ik natuurlijk niet ontkennen!”

Van drie banen naar één

Tot kortgeleden was Lepelstrater Hans Peter Verroen nog “gewoon” raadslid namens het CDA, en had hij zitting in het dagelijks bestuur van Waterschap Brabantse Delta. Bovendien was hij docent wiskunde op het Mencia de Mendoza college in Breda. Dus een positie als wethouder, dat was wel een verandering: “Eerst had ik drie banen, dus ik vroeg me af of het niet saai zou zijn, alleen wethouder zijn”, grapt Hans Peter. “Bovendien verklaarden sommige bestuurders me voor gek toen ze hoorden dat ik een wethouderspost in Bergen op Zoom overwoog. Maar ik heb er toch bewust voor gekozen. Natuurlijk kun je ook wegkruipen, maar daarmee win je nooit iets. En er valt juist heel veel te winnen en het is een eervolle functie! Iemand moet de handdoek toch oppakken? Waarom dan niet ik? Ik heb bestuurservaring, men zegt dat ik degelijk ben en ik ben vooral iemand die zegt wat hij doet en doet wat hij zegt en ik dacht met die kwaliteiten echt iets te kunnen betekenen.”

“Verroenen!”

Aan motivatie geen gebrek dus, bij de nieuwbakken wethouder van afval en riolering, duurzaamheid, energie en klimaat, mobiliteit en parkeren, onderwijs, openbare ruimte en natuur. “Met mijn portefeuille ben ik heel blij. Die is heel natuurlijk tot stand gekomen, zonder onderling landjepik te hoeven spelen. Hij sluit perfect aan bij mijn ervaring in het waterschap, mijn jaren in het onderwijs en mijn voorliefde voor duurzaamheid. Onze gemeente moet vergroenen, maar mag dus ook Verroenen!” 

In zijn eerste weken als wethouder heeft Hans Peter Verroen vooral geprobeerd om te laten zien dat hij een benaderbare wethouder wil zijn. “Als wethouder ben ik er voor alle Bergenaren, ongeacht hun politieke voorkeur. Iedereen die mij wil spreken, krijgt mij te spreken. Ik wil starten met wijkspreekuren, waarin ik met een ambtenaar de wijk inga en bewoners mij vertellen over wat er in hun wijk speelt. En ik zie erop toe dat we binnen mijn portefeuille communiceren over wat we doen. Over wat er niet goed gaat, maar ook over wat er wél goed gaat. Als ik zie dat onze buitendienst een extra maaironde inplant om het uitzicht op gevaarlijke kruisingen te verbeteren en daarmee de verkeersveiligheid een dienst bewijst, dan zorg ik dat we dat vertellen. Ik begrijp echt niet waarom we dat eerder niet deden. Er gaan namelijk zoveel dingen goed in onze gemeente. Be good and tell it!”

Glazen huis

Zaken uitleggen is voor Hans Peter Verroen ook persoonlijk van groot belang. “Ik wil niet doelloos roeptoeteren en ik besef wel degelijk dat je als wethouder in een glazen huis zit. Als wethouder voeren wij slechts besluiten van de raad uit, maar we zijn wel de uitdrager van gemeentelijk beleid. Wij zijn zichtbaar, en worden erop aangesproken. Dat is ook begrijpelijk, soms veroorzaken gemeentelijke maatregelen stress, zeker in een tijd waarin alles toch al duur en onzeker is. Ik kan niet meer doen dan uitleggen wat we doen en waarom we dat doen.”

Vervelend

Neem bijvoorbeeld het verdeelstation van Tennet dat in de Auvergnepolder komt. Daar wordt veel op gescholden, en vanuit het perspectief van omwonenden is dat best te begrijpen. Maar de keerzijde is dat dit verdeelstation heel hard nodig is. Voor Bergen op Zoom, maar eigenlijk voor heel Noord-Brabant. Als ik met de minister aan tafel zit krijgt Bergen op Zoom van hem complimenten omdat de gemeente de handschoen opneemt en stappen zet om het elektriciteitsnet uit te breiden. Onze kinderen en kleinkinderen profiteren van zo’n stap. Om dat zeker te stellen moet je nu soms vervelende beslissingen nemen.”

“Ik raak de bal al!”

Verroen krijgt energie van zijn nieuwe functie, ook al wil hij best toegeven dat het soms flink aanpoten is. “Ik heb een missie”, zegt hij, “ik wil onze gemeente beter maken. Dat is de hectiek waard.” Om de hectiek te breken probeert Hans Peter zich te ontspannen wanneer hij kan: “Ik ga vier keer per week naar de sportschool, en ik ben net begonnen met golfen. Ik raak de bal al, dus ik maak vooruitgang! Ook wandel ik veel, in Lepelstraat heb je de keuze uit allerlei mooie routes. Maar toch, zondagen staan vaak in het teken van stukken lezen en als ik door de stad loop, of door de kern van Halsteren, dan ben ik toch met mijn werk bezig. Dat gaat vanzelf.”

“Ik begrijp echt niet waarom we dat eerder niet deden, er gaan namelijk zoveel dingen goed in onze gemeente”