Diaken Ryan Keetelaar in de Huijbergse kerk. Hij ziet op tegen de sluiting.
Diaken Ryan Keetelaar in de Huijbergse kerk. Hij ziet op tegen de sluiting. Foto: Dennis van Loenhout

Huijbergse kerk sluit zijn deuren: “Het doet pijn”

Algemeen

HUIJBERGEN – Op zondag 14 augustus vindt om 14.00 uur de allerlaatste eucharistieviering plaats in de Huijbergse Onze Lieve Vrouw Hemelvaartkerk. Een onvermijdelijke en rationele beslissing van parochie De Bron. Maar toch doet het pijn.

Diaken Ryan Keetelaar zucht ervan: “Ik zie er tegenop”, zegt hij. Hij doelt op de slotviering in de kerk van Huijbergen, op zondag 14 augustus: “Ik ben geen pastor geworden om kerken te sluiten.” Toch is Keetelaar rationeel, en begrijpt hij het besluit en zag het aankomen: “De coronacrisis betekende een flinke financiële klap voor de parochie, en na het verdwijnen van de coronamaatregelen is het kerkbezoek niet meer terug op z’n oude peil gekomen. In Huijbergen komen doorgaans tussen de 10 en 20 mensen naar de dienst, dat maakt het bijna onmogelijk om de kerk open te houden, zeker met de enorm gestegen energieprijzen. Soms staat de verwarming al meer dan een dag aan om het gebouw warm te krijgen. Zeker, de Bijbel zegt dat God overal aanwezig is waar meer dan drie mensen zijn, dat is ook in Huijbergen zo. Maar de kerk is van de parochianen, en uiteindelijk zijn het ook de mensen zelf die de kerk sluiten. Helaas is dat ook hier gebeurd. Het valt zwaar, maar het is niet anders.”

Zwaar valt het ook voor vrijwilliger Rien van Egeraat, die zorgde dat de kerk elke dag toegankelijk was voor mensen die er wilden bidden. “In de jaren dat ik dat deed is de kerk een belangrijk stuk van mijn leven geworden”, zegt hij, “dat zal ik nu opnieuw vorm moeten geven. De beslissing om de kerk te sluiten kan ik tenminste gedeeltelijk wel begrijpen, maar dat verandert niet aan het feit dat het pijn doet. Want dat doet het.”

De Onze Lieve Vrouw Hemelvaartkerk in Huijbergen is een relatief jonge kerk, die pas in 1952 in gebruik werd genomen nadat de vroegere kerk verwoest werd in de Tweede Wereldoorlog. “Duizenden Huijbergenaren hebben lief en leed gedeeld in deze kerk. Hoeveel huwelijken er gesloten zijn, uitvaarten er zijn geweest en eerste communies er zijn gedaan durf ik niet te zeggen, maar ik bewaar warme herinneringen aan de diensten in deze mooie kerk. De patroonheiligen van de kerk zijn Benedictus en Siardus”, zegt Keetelaar, die vertelt dat Huijbergen in vroeger tijden lang een bedevaartsoord was. “De heilige Siardus was abt van een norbertijnenklooster, en hij hielp in Huijbergen al honderden mensen van hun kwalen en ziektes af. In de kerk van Huijbergen is een Siarduskapel, waar mensen tot de heilige Siardus kunnen bidden. Er zijn al vele wonderen gebeurd in de kerk van Huijbergen, en ook nu gebeuren ze nog. Onlangs nog hoorde ik een verhaal van iemand die genas van een ernstige ziekte na tot Siardus te hebben gebeden in de Siarduskapel. In wonderen moet je geloven en je moet ze willen zien, maar ik hoop op nog een laatste wonder voor de kerk van Huijbergen.”

Of dat er komt is onzeker. Na de eucharistieviering van 14 augustus worden de miskelk, het evangelieboek, de paaskaars en de schrijn van Siardus de kerk uitgedragen en sluit het boek van de OLV Hemelvaartkerk. De kerk komt dan te koop. Aan het toekomstige gebruik van het gebouw zijn allerlei voorwaarden verbonden, maar vrijwilligers van de kerk hopen dat het gebouw kan worden ingezet voor samenkomsten en bijvoorbeeld sociale gelegenheden als musicals van het Krekelkoor. Ook het idee om een deel van de kerk in te richten als bibliotheek is al geopperd. Keetelaar zegt dat alles afhangt van een eventuele koper en voorziet dat het lange tijd kan duren voor die koper is gevonden. Toch is er nog een klein wonder om te vieren, zegt hij: “Gelukkig hebben de broeders van Huijbergen nog hun kapel. Daar organiseren we straks tenminste één keer per maand een samenkomst voor onze parochianen. Zodat we samen het geloof kunnen blijven vieren in Huijbergen, maar ook zodat we met elkaar kunnen blijven praten. Met elkaar napraten na een dienst is voor mij het achtste sacrament.”