Notaris Caroline de Maat
Notaris Caroline de Maat

Bij de notaris: Verklaring van erfrecht

Algemeen

Als iemand is overleden, moet er meestal een verklaring van erfrecht worden gemaakt. Banken willen namelijk in de meeste gevallen een stuk waaruit blijkt aan wie banksaldi toekomen en wie daarover mag beschikken. Zo’n verklaring wordt gemaakt door een notaris en vermeldt onder andere wie er is overleden, of die persoon een partner en/of kinderen had, of de overledene een testament had gemaakt en zo ja, of daarin een executeur is benoemd. In de conclusie staat dan wie de erfgenamen zijn en wie bevoegd is om de erfenis af te wikkelen en bijvoorbeeld de bankzaken van de overledene te regelen.

Als familieleden bij mij op kantoor komen voor zo’n verklaring van erfrecht, gaat het vaak om een overledene die ik nooit heb ontmoet. Soms heb ik wèl een beeld van de overledene, als ik bijvoorbeeld voor hem of haar een testament heb gemaakt. En een heel enkele keer gaat het om een overledene die ik echt goed heb gekend. Het spreekt voor zich dat de gesprekken die je dan met de familieleden hebt, heel anders zijn dan met vreemden. Ik ben dan immers ook persoonlijk geraakt door het overlijden.

Ze verdwaalde in haar eigen hoofd

Bij mij komen een broer en zus, ongeveer van mijn leeftijd. Zij komen oorspronkelijk uit hetzelfde dorp als ik en wij kennen elkaar al heel lang. Onlangs is hun moeder overleden. Ook hun moeder kende ik al lang. Een lieve hartelijke vrouw. Een stoere vrouw ook. 

Na een moeilijk huwelijk was zij gescheiden, alweer lang geleden. Na haar echtscheiding was ze fulltime gaan werken. Ze had, naast haar bestaande vriendinnen, ook nog een heel nieuwe vriendenkring opgebouwd. Het was niet altijd makkelijk voor haar, maar ze ging door en maakte er het beste van. Ze creëerde een goed leven voor zichzelf.

Na verloop van tijd kreeg ze een nieuwe partner, een aardige kerel, weduwnaar. Ze zijn nooit gaan samenwonen, maar hun LAT-relatie beviel hun beiden prima. Voor ‘t eerst was er iemand die voor háár zorgde, in plaats van andersom. Samen hadden ze het gezellig, en apart ondernamen ze ook van alles. Maar toen kwam die afschuwelijke dementie, die als een sluipmoordenaar haar leven steeds meer overnam. Haar partner, die eerder al jaren voor zijn zieke echtgenote had gezorgd, kon het niet meer aan. De relatie eindigde. 

In de jaren daarna verdwaalde ze steeds meer in haar eigen hoofd en werd ze een schim van de vrouw die ze ooit was. Geestelijk èn lichamelijk. En dat terwijl  ze altijd had gezegd dat ze niet wilde worden zoals haar ouders, die op latere leeftijd ook waren gaan dementeren. Zo triest. 

Met hulp van een zus heeft ze tot het eind van haar leven zelfstandig kunnen wonen, in het appartement waarin ze zich thuis voelde.

Samen met haar kinderen haal ik herinneringen op aan de vrouw zoals ze vroeger was. Samen lachen we om gekke dingen die ze heeft gedaan en gezegd.

Zò zal ze voor altijd in onze gedachten blijven.