Bij de notaris

Als je erfgenaam bent van iemand, moet je maar afwachten hoeveel je feitelijk zult ontvangen. Soms kan dat heel erg tegenvallen, bijvoorbeeld als de overledene veel meer schulden heeft nagelaten dan bezittingen. Als u weet dat dat het geval is of als u helemaal geen idee hebt van de aanwezige bezittingen en schulden, adviseer ik u dringend meteen contact op te nemen met een notaris voordat u allerlei zaken gaat regelen en betalen.

Het komt natuurlijk ook voor dat een nalatenschap veel groter is dan de erfgenamen verwachten.

Verrassende boodschappentassen

Zo kwamen op een dag een man en een vrouw bij mij, neef en nicht. Hun tante was kort daarvoor overleden en tante had in haar testament bepaald dat neef en nicht haar erfgenamen waren, ieder voor de helft van de nalatenschap. Ze hadden een verklaring van erfrecht nodig. Dit is een verklaring die een notaris maakt en waarin onder andere staat wie is overleden, of de  overledene een testament had gemaakt, of hij of zij getrouwd was en of hij of zij kinderen had. De erfgenamen kunnen daarmee aan derden, zoals bijvoorbeeld een bank waar de overledene een rekening had, aantonen dat zij bevoegd zijn over de bankrekening te beschikken.

Nadat we al deze punten hadden doorgesproken en ik alles had genoteerd, vertelden ze enigszins aarzelend dat ze wel erg veel contant geld hadden aangetroffen in de woning van tante. Ik veronderstelde dat het ging om een paar duizend euro en gaf aan dat dat geld voor hen was en dat ze dit samen konden delen, maar dat ze het contante geld uiteraard wel moesten opgeven voor de aangifte erfbelasting. Maar nogmaals zeiden ze dat het wel heel veel was.

Toen bood ik aan dat ze het wel mee konden brengen naar kantoor en dat we het dan samen konden tellen, al leek mij dat eerlijk gezegd een beetje overbodig. Van mijn aanbod maakten ze graag gebruik.

Enkele dagen later kwamen ze inderdaad bij mij langs. Ze hadden twee stevige boodschappentassen bij zich. En daaruit kwamen bankbiljetten. En nog meer. En nog meer. Oude guldenbiljetten en nieuwere eurobiljetten. Er kwam geen eind aan, mijn hele tafel lag vol met stapeltjes bankbiljetten. Ik kan u zeggen: 

ik voelde me net Dagobert Duck.

Samen met de erfgenamen en onze boekhouder hebben we de bankbiljetten geteld. Neef en nicht vertelden dat zij het geld op allerlei plaatsen in het huis van tante hadden aangetroffen. Daarom was tante dus altijd zo terughoudend om mensen te ontvangen, zo realiseerden zij zich.

De eurobiljetten konden direct naar de bank worden gebracht. De guldenbiljetten konden niet meer worden ingeleverd bij de plaatselijke bank en moesten worden ingeleverd bij De Nederlandsche Bank in Amsterdam. Een medewerker van ons kantoor heeft die bankbiljetten naar Amsterdam gebracht, waar hij door zwaar bewapende bewakers ‘hartelijk’ werd ontvangen.

Aan de belastingdienst hebben wij doorgegeven welk bedrag er in contanten bij de overleden mevrouw was aangetroffen en daarover is alsnog keurig belasting betaald.