Halve eeuw damesvoetbal in dorp Huijbergen

Huijtrapsters geannexeerd door Vivoo

HUIJBERGEN – Momenteel bezit de voetbalsport driekwart eeuw haar officiële status in Huijbergen. Onder de naam Voetbal Is Voor Ons Ontspanning (Vivoo) werden net na de Tweede Wereldoorlog de sportieve krachten gebundeld. 

Na amper een seizoen aan het Overberg streek men neer op de locatie alwaar de club nog steeds resideert. Ruim twee decennia betrof het louter een mannelijke bezigheid. Over de oorsprong van de Huijbergse voetbalemancipatie doen enkele verhalen de ronde. Zeker is dat de verzamelde dames opzien baarden. In het jubileumjaar opnieuw een duik in de clubhistorie. Van Huijtrapsters naar Vivoo-girls!

Tijdens het recherchewerk naar de initiatiefneemster tot het Huijbergse damesvoetbal komt één naam sowieso bovendrijven: Joke Leijten! In 1969 oppert zij, inmiddels 53 lentes oud, tijdens een vergadering van de Katholieke Vrouwen Organisatie in gemeenschapshuis De Kloek in Huijbergen het idee om, naast alle overige gezamenlijke activiteiten, ook sportief in actie te komen. Of de KVO-dames, evenals vele mannelijke dorpsgenoten, echtgenoten en zonen bij Vivoo, ook de voetbalschoenen wilden aantrekken? Het initiatief vond enthousiast gehoor bij diverse leden en niet veel later volgde de oprichtingsvergadering bij Vaeders Hoefke. Het nieuws bereikte ook toenmalige tieners Gerda Vos en Paula Suijkerbuijk, zij werden die avond echter vanwege hun leeftijd door Wies van den Eijnden de toegang geweigerd. 

Molshoop

Onder de vlag van Huijtrapsters gingen de dames voortvarend van start. Cees Luijks ontfermde zich als oefenmeester over de leergierige groep die in een wei aan de Putsebaan, naast de huidige camping Staartse Duinen, domicilie vond. Na enkele trainingen volgde al snel een eerste krachtmeting voor illustere dames van het eerste uur zoals onder andere Cor Bals, Cor van Aert-van Gastel en Bertha Wesselingh, die volgens overleveringen tegen een bal wilde trappen doch het bleek een molshoop te zijn. Voor Hilda van Loon bleef het bij een eenmalig optreden. Na de wedstrijd schijnt ze veertien dagen niet hebben kunnen lopen waarna ze de brui aan het voetbal gaf. 

Het team bleef echter operationeel en gold als welkome sparringpartner voor tegenstanders als De Arend en Zonnestralen uit Hoogerheide. Ook op diverse toernooien gaf men acte de presence alwaar de voetballende Huijbergse dames niet zelden ook als Vivoo-girls werden aangekondigd. Logisch daar zij inmiddels ook van het enige officiële voetbalveld in het dorp gebruik maakten.

De Huijtrapsters maakten begin zeventiger jaren meer en meer furore en annexatie door plaatselijke voetbalvereniging Vivoo kon en zou niet uitblijven. Ondanks aansluiting behielden de dames hun status aparte. Wies van den Eijnden werd voorzitster, Joke Jaspers beheerde de financiën. Joop de Boe werd trainer en Kees Jaspers nam keepster Maddy de Ron onder zijn hoede. Concurrentie werd nog steeds op vriendschappelijke basis gezocht tegen tegenstanders van formaat als Kruisland, Marjola Girls, Divo, Zundert, Zeelandia. 

Moeder overste

Het ooit vrijblijvende KVO-voetbal onderging in amper een handvol jaar een metamorfose en kreeg officieel gedaante. Van de initiatiefneemsters van het eerste uur stond slechts Wies van den Eijnden nog binnen de lijnen. Zij gold als de moeder overste van de talentvolle jonge meiden en vrouwen die zich in de voorgaande jaren hadden aangesloten zoals onder meer de gezusters Sjuul en Nicole van Gastel, Joke Jaspers, Ineke en Elly Luijks, Paula Suijkerbuijk, Rian van Gastel, gezusters Gerda en Marianne Vos. 

In 1974-1975 debuteerde Vivoo-girls in de KNVB-competitie. Na een goede voorbereiding openden ze met grote overwinningen op Zeelandia (8-0) en Zundert (10-0). Te midden van bolwerken als Roosendaal 2, Rozenoord, SVC, Hoeven en WHS eindigde men in de subtop van de Derde Klasse West. Een klassering welke naar meer smaakte. De wekelijkse training werd massaal bezocht en de sfeer was opperbest. Naast voetbal profileerden de Huijbergse dames zich ook op ander sportief vlak. Tot de verbeelding spreekt nog immer de ‘verklede’ wedstrijden tegen de carnavalsstichting en natuurlijk de organisatie op 30 juni 1974 van wielerkoppelkoers. Om beurten dienden een man en vrouw van fiets te wisselen en een ronde op het parkoers Staartsestraat-Sainte Marie rijden.

Titels

De goede reputatie van de het Huijbergse damesvoetbal reikte verder dan de dorpsgrenzen. Vanuit onder andere Ossendrecht en Hoogerheide sloten enkele plaatselijke coryfeeën aan bij de selectie van coach Kees Jaspers. De bundeling van krachten resulteerde al in 1976 in een heus kampioenschap en promotie naar de tweede klasse. Een titel die achteraf de opmaat naar nog meer zou betekenen. Vivoo-girls groeide in enkele seizoenen uit op tot een homogene groep met speelsters die elkaar nagenoeg blindelings wisten te vinden. Met name de tandem Sjuul van Gastel-Gerda Vos wist meer en meer de aandacht op zich gevestigd en gold dikwijls als succesvol eindstation van menig Huijbergse aanval. Het kwam laatstgenoemde zelfs op een selectie voor het Brabants elftal te staan.

Na uiteindelijk drie seizoenen de kat uit de boom gekeken te hebben achtte Vivoo-girls van de nieuwe trainer Ad de Groen het seizoen 1979-1980 rijp om toe te slaan. De blauwe brigade toonde zich heer en meester en verloor slechts eenmaal van naaste belager Kruisland. Met een 8-0 overwinning op Terheijden was een nieuwe titel en promotie naar clubhistorische hoogte een feit. Een niveau, Eerste Klasse, waarop men slechts één jaar actief zou zijn. Door het wegvallen van onder meer de trefzekere doelpuntenmachine stokte de productie en was tot tweemaal toe een degradatie onvermijdelijk. Een intermezzo naar een nieuwe bloeiperiode, waarover later meer…

De bundeling van krachten resulteerde al in 1976 in een heus kampioenschap en promotie naar de tweede klasse

Foto onder: Vivoo-girls 1977-1978:

Staand v.l.n.r.: Coby van Gils, Elly Luijks, Nicole van Gastel, Joke Jaspers, Lydia Withagen, Sjuul van Gastel, coach Kees Jaspers;

Gehurkt v.l.n.r.: José Simons, Gerda Vos, Alida Hendrickx, Marianne Vos, Wies van den Eijnden. Liggend keepster Annie de Groen.