Borrelpraat

In de jaren 60 kwam één keer per maand de “bulleboer” langs de deur om te vragen of er nog oud ijzer te koop was.

Het was vakantietijd en de zoon van de bulleboer vroeg aan zijn vader of hij mee mocht. Dat mocht maar dan moest hij overal waar ijzer werd aangeboden 3 kg liegen wat betreft het gewicht.
Zo kwam hij ook terecht bij onze buurman Jantje van Azele, die ongeveer 3 kg oud ijzer aanbood aan het zoontje van de
bulleboer. Het zoontje gooide het ijzer in een juten zak, woog het en zei tegen
Jantje: “Het weegt niks”.
Ik heb dat goedaardig Jantje nog nooit zo kwaad gezien.

Gerrit.