Ankie Stuijts
Ankie Stuijts

De roetveeg-piet

Algemeen

Nee, dit is geen column over zwarte, gele en grijze pieten (of mocht grijs nu ook niet meer?) maar over de ECHTE roetveeg-pieten. 

Althans die van mij heet, hoe toevallig, Piet. Piet komt al jaren bij mij voor de schoorsteen. Zijn zwarte handen neem ik op de koop toe als hij weer eens is geweest. Ik heb het over mijn schoorsteenveger. Een beroep wat nog altijd niet wettelijk is erkend, daar zouden we eens tegen moeten protesteren. Doe het maar eens, die zwarte meuk en vogelnesten uit de kachelpijp verwijderen. Deze week, zo net voor de Sinterklaas, zat Piet bij mij aan de koffie. Hij had er al een flinke dag opzitten gezien zijn zwarte gezicht en handen. “Nee, handen wassen doe ik pas na mijn werkdag weer,” zegt hij “ik kan bezig blijven, het kruipt toch overal.” Met een schuin oog kijk ik naar zijn roetafdrukken op het koffiekopje. In Duitsland geloven ze dat het geluk brengt als je een schoorsteenveger tegen het lijf loopt. Ook handen schudden met een schoorsteenveger belooft veel goeds. Ik heb Piet een dikke knuffel gegeven toen hij weg ging. Aan zijn gezicht gezien was Piet het gelukkigst na onze knuffel... nu mijn geluk nog!