Outsiders happy bij ODIO

OSSENDRECHT – Het 90-jarig bestaan van ODIO blijft weinig bespaard. In aanloop naar het jubeljaar doorkruisten alle coronaperikelen anderhalf jaar de geplande voorbereidende festiviteiten. Enige verlichting zorgde op maandag 1 november voor de officiële aftrap met de distributie van de jubileumkrant en een buffet voor de vrijwilligers. Oplopende besmettingscijfers noopten tot nieuwe sancties. Hierdoor gaat er vooralsnog een streep door de receptie en aansluitende feestavond van 19 november! 

In de jubileumkrant aandacht voor diverse eigen zonen sinds 1931 in dienst van ODIO. De clubliefde ging vaak van vader op zoon. De groen-witte clubkleuren werden met verve verdedigd, de Ossendrechtse eer stond hoog in het vaandel. Soms meldde zich een vreemdeling op Sportpark De Heiloop. Op zoek naar avontuur, onderdak of nieuwe successen. Ook René Schot (69) uit Hoogerheide dompelde onder in het warme bad dat ODIO heette.

De voetbalroots van René Schot liggen bij Nieuw-Borgvliet. De liefde bracht hem naar Hoogerheide alwaar hij zich op 24-jarige leeftijd bij METO aansloot. “Ik speelde drie seizoenen als laatste man in voornamelijk het tweede elftal. In het eerste was Piet Sebrechts op die positie niet weg te denken. Verder klikte het niet met de toenmalige trainer Bierens. Mijn in Ossendrecht woonachtige en bij ODIO spelende zwager Jules Theuns haalde me over en de transfer was daar.”

Familie

Nieuwe aankoop Schot acclimatiseerde aanvankelijk onder de Belgische trainer Lambert in het tweede elftal. Bij diens opvolgers Cor Bruis en Jan Harting was hij echter vier seizoenen onomstreden centraal in de ODIO-achterhoede. “Men kijkt eerst de kat wat uit de boom. Als je eenmaal het vertrouwen hebt weten te winnen dan beschouwt men je als lid van de ODIO-familie. Af en toe kom ik oud-ploeggenoten van me tegen. De ontmoetingen blijven altijd warm. Ik heb me ook altijd thuis gevoeld.”

Zijn relatief korte verbintenis herbergt diverse markante momenten. Zowel in voor- als ook tegenspoed. “Sportief ging het op en neer. Het ene jaar werden we bijna kampioen om het daaropvolgende naar de Tweede klasse onderafdeling te degraderen. In 1982-1983 gingen we vervolgens weer als een speer van start en lagen ver voor het einde op titelkoers. Uiteindelijk moesten we de laatste wedstrijd nog gelijkspelen om alsnog kampioen te worden. Waarna een ongelooflijk feest volgde. We hadden een goed elftal met onder meer jongens als Roel van Eekelen die van Numansdorp was gekomen, Ad Michielsen, Henk Goossens, John en Jan van der Poel, Corné Tempelaars, Jac Borremans, Leo van Linden. Absoluut dieptepunt in die dagen vormde het auto-ongeluk waarbij onze keeper Adrie van Dijk het leven liet.”

Voetballiefdes

Postbode-in-ruste René Schot stopte wegens een blessure op zijn vierendertigste. Om later in zijn woonplaats vele jaren als jeugdleider en trainer bij METO weer op te duiken. Tegenwoordig bezoekt hij zo af en toe zijn voormalige oude voetballiefdes. “Tijdens Nieuw-Borgvliet-METO ben ik toch stiekem voor oranje uit Bergen op Zoom. ODIO-METO? Dan hoop ik dat de beste wint”, besluit René Schot diplomatiek.