“Ik voel me als een jong veulen”

HOOGERHEIDE – Het is een vertrouwd beeld op de straten en paden in een verre omtrek rond Hoogerheide: Sientje Cornelissen, aan de wandel achter haar rollator. Over een paar maanden wordt ze 80, maar dat weerhoudt haar er niet van om – minstens – 20 kilometer per dag te lopen: “Ik voel me zó goed!”

Elke ochtend staat de 79-jarige Sientje Cornelissen om 4 uur op. Dan gaat ze, na een stevig ontbijt, aan de wandel. Elke dag is ze uren op pad, van haar woning in Hoogerheide loopt ze naar Huijbergen, naar Ossendrecht en nog verder. Ze loopt zo veel en zo ver dat ze de banden en kogellagers van haar rollator binnen een jaar tot op de draad versleet. In het ziekenhuis stond men voor een raadsel, zo snel hadden ze een rollator nog nooit zien verslijten. Er moest een nieuwe rollator komen, want Sientje loopt door weer en wind en wil dat veilig doen. Want niets maakt haar gelukkiger dan lopen: “Pas liep ik op de Huijbergseweg, daar zat een roodborstje in de boom te zingen. Dat beestje had het zo naar z’n zin, ik heb er een tijdje op mijn rollator naar zitten kijken. Als je gezondheid toelaat dat je dit nog allemaal kunt meemaken, dan ben je toch een ongelooflijk gelukkig mens? Ik voel me als een jong veulen, zó goed!”

Positief

Over meemaken gesproken: Sientje kreeg in het leven het nodige voor haar kiezen. Ze verloor haar vader als klein meisje, heeft een zoon die ernstig ziek is, een kleinzoon met een zware handicap en ze verloor haar man aan dementie, nadat ze hem jarenlang verzorgde. Tot overmaat van ramp viel ze drie keer kort na elkaar, waarbij ze verschillende botbreuken opliep. Maar zoals alles kwam Sientje ook dat te boven. “Lopen door de natuur is mijn manier om alles te verwerken. Iedereen heeft een rugzakje, het ene is gewoon wat zwaarder dan het andere”, zegt Sientje, “ik heb groene sneeuw gezien in mij leven, maar mijn moeder zag zwárte sneeuw en bleef altijd positief. Dus denk ik aan haar of aan mijn kleinzoon Jochem. Die is halfzijdig verlamd, maar al net zo positief. “Het gaat goed hoor oma”, zegt hij altijd. Dat houdt me recht.”

Bikkel

Tijdens haar wandelingen heeft Sientje veel aanspraak van mensen die haar conditie bewonderen. Dat doet ook haar huisarts, dokter Van Hootegem: “Hij is een geweldige dokter”, zegt Sientje, “als ik binnenkom roept hij altijd “hee bikkel!”, en hij is altijd vol lof over hoe ik mijn conditie op peil hou. Dat wil ik blijven doen, want volgend jaar wil ik lopend op bezoek bij mijn zoon, die in Kalmthout woont. Van de dokter mag ik ook alles nog eten, en dat vind ik zo lekker, zeker na een lange wandeling!” Onlangs nog overwon Sientje een drempel, door zichzelf tijdens een wandeling te trakteren op een twaalfuurtje bij Hotel de Jonckheer in Ossendrecht waar ze enorm van genoot. “En”, zegt ze, “gisterochtend zag ik de schapen op de Abdijlaan grazen in de nevel. Daar kan de mooiste vakantie niet tegenop.”