In memoriam... Lon van Zunderd

HOOGERHEIDE – Een marinier krijg je er niet zomaar onder! Toch bereikte vrijdag 24 september het droevige nieuws over Lon van Zunderd meer en meer personen in Hoogerheide en omstreken. Na een moedige doch ongelijke strijd had ‘De Lonka’ zich op 86-jarige leeftijd gewonnen moeten geven. Een markant mens is niet meer. Eind vorig jaar werd hij op deze plaats geportretteerd en verhaalde hij onder eer over het roodwitblauw wat vele jaren door diens aderen stroomde. 

“METO is altijd mijn club geweest. Speelde er even in het eerste en voornamelijk in het tweede elftal. Daarnaast stond ik aan de wieg van het pupillenvoetbal, was medeoprichter van het veteranen-elftal en oud-papierinzameling. Tien jaar elftalleider bij het eerste, trainer lagere elftallen, scheidsrechter. Schreef jarenlang als Lonka in de METO-aan en heb vele hoogte- als ook zeker dieptepunten meegemaakt. Toen mijn zwager Charles Stok in 1981 plotseling overleed heb ik diens taak als terreinknecht op me genomen. Door de jaren heen sloten diverse mannen met, veelal het METO-hart op de juiste plaats, voor korte of langere tijd aan. Met toch veel plezier kijk ik terug op de ontelbare uren die we met z’n allen in het stafkot doorbrachten”, blikte Lon van Zunderd terug.

Naarmate de jaren verstreken werd zijn uitgebreide staat van dienst op waarde geschat. Na lid van verdienste volgde een erelidmaatschap, zag het Lonka-plein naar zich vernoemd, ontving de Zilveren KNVB-speld en mag zich zelfs Lid in de Orde van Oranje-Nassau weten. Toch was hij sinds 2017 nog maar mondjesmaat als toeschouwer op ‘zijn’ voetbalveld terug te vinden. Door een meningsverschil, heupoperatie plus het feit dat zijn echtgenote ziek en hulpbehoevend werd was het niet moeilijk om de aandacht van het METO-veld naar thuis te verleggen. Qua patet orbis Lonka.