Afbeelding

Aandacht

Algemeen

Jeetje, wat worden we toch beïnvloed door een hoop externe factoren waardoor we ons niet meer prettig voelen. Het begint al op de basisschool waar we ons al moeten meten met de rest, ook al is het nog maar in een speelse vorm. Als je het aan mij vraagt wordt overal een soort wedstrijd van gemaakt.


Wie zich het mooiste en het beste kleedt wint. Wie de grootste en mooiste surprise maakt wint. Wie het snelste is wint, wie de minst mooie surprise maakt voelt zich maar even ellendig of wie zich het slechtst kleedt voelt zich heel de dag rot, bijvoorbeeld op een feestdag. Is het misschien handiger dat we er geen wedstrijdje van maken en meer naar de ander gaan kijken? Misschien hebben zijn of haar ouders wel even wat minder geld en kunnen die nu net even niet de beste en duurste kleding kopen. Misschien zijn haar/zijn ouders wel vreselijk creatief en maken direct iets super groots en moois, terwijl hun kind lekker lui achter de Nintendo switch zit te wachten tot de opdracht voor school klaar is. Het lijkt me handig dat we afstappen van het wedstrijdje doen om iets totaal nutteloos waar we de ander misschien wel voor de rest van zijn leven in kunnen tekenen. Terwijl als je heel hard schreeuwt je bijna alles voor elkaar krijgt. Ik zeg niet dat ik tegen wedstrijdjes ben, want ik hou zelf ook van een potje voetbal of andere sport. Op de basisschool al onbewust inprenten dat als je maar de mooiste en de grootste dingen kan laten zien je een betere leerling kan zijn dan de ander die misschien wel 10 x harder heeft gewerkt dan degene die heeft gewonnen.

Naarmate we ouder worden gaan we gewoon door met dit toneelstukje, moet je mij eens zien shinen met m’n nieuwe... (noem maar op). We posten alles maar dan ook echt alles op social media voor nog meer likes en veren in onze kont zodat we maar kunnen genieten van alle aandacht. Maar is dit de aandacht waarover het leven gaat? Is dit de aandacht die de ander verdient? Is dit de aandacht waarop JIJ zit te wachten? Als ik om me heen kijk en luister hoor ik een hoop mensen zeggen ‘van mij hoeft het allemaal niet meer die social media’. Het gekke is dat ik niemand zie stoppen. We zijn allemaal verslaafd! Verslaafd aan onze smartphone. Test het maar eens. Leg je smartphone maar eens weg. Kijk maar eens wat er met je gebeurt, misschien krijg je wel ontwenningsverschijnselen doordat je iets vast wil houden. Weet je ineens niet meer wat je vanavond moet gaan doen. Het eerste uurtje gaat nog wel, maar naarmate we langer geen mobiel in onze handen hebben voelen we ons toch wel een beetje leeg. Herkenbaar? Als dat zo is, gooi dat ding aan de kant. Probeer het eerst eens rustig op te bouwen door als je thuis bent hem ergens neer te leggen waar je niet zo makkelijk bij kan, bijvoorbeeld in een kast. Als dat goed gaat bouw je het steeds verder uit zodat je niet meer afhankelijk bent van je smartphone. Moet je eens kijken wat je met al die tijd kan doen die je nu over hebt. We zijn vergeten waar het in het leven echt om draait, aandacht. Aandacht voor jezelf maar ook voor de ander! In plaats van steeds voorop te lopen en te pronken met die social media veren, kijk eens achterom. Daar zie je misschien een paar mensen staan die je dierbaar zijn, die jouw hulp misschien wel kunnen gebruiken in deze belachelijke tijd waarin we leven. Nu klinkt het alsof ik tegen een hele hoop dingen ben, maar niets is minder waar! Mijn boodschap aan een ieder is een slogan van een Zweedse groothandel: “Aandacht maakt alles mooier”. Geef wat meer aandacht aan de ander, moet je eens kijken wat er dan gebeurt. Er ontstaat MAGIE, een connectie waarop je verder kan.

Robin de Groot
robindegroot.nlp@gmail.com