De hand

En toen gaf hij mij een hand...! 

Hij gaf mij een hand... en ik gaf net zo spontaan een hand terug. In 1 seconde kwam er een geheel nieuwe wereld van voelen los. Ja, dat heel-lang-geleden-gevoel legde het gemis bloot. Een hand geven, een simpel gebaar. Tot voor kort een gebaar wat zo vanzelfsprekend was en haast geen betekenis meer had, naast het “zo hoort het nu eenmaal”. Maar het deed mij goed, die hand. Ik heb het gemist. Het vanzelfsprekend handje schudden uit beleefdheid (die sommige mensen gelukkig nog in zich hebben zitten) kreeg een geheel nieuwe betekenis. Het kunnen tonen van een zeker respect naar de ander, het voelen van wederzijds respect. We leren nu weer voelen wat het schudden van de hand voor ons mag betekenen. En niet alleen dat. Het zal ons straks weer goed doen als we weer tegen elkaar aan mogen springen op festivals, een hand geven aan klanten, een knuffel geven aan hele fijne mensen waar je dolgraag even in hun energie wilt rondzwemmen. Ons geduld gaat het winnen! Welke variant ‘de indringer’ zich ook nog aan gaat meten. Ons geduld gaat het winnen...

Ankie Stuijts