Het is zoals het is: Klankkast
Algemeen“Waarom doet tante Riet zo met haar mond?” Mijn man stelt de vraag met een mengeling van zorg en afschuw.
We zitten in een oud kerkje op de voorste rij en zijn getuige van een concert van een koor dat nu ein-de-lijk weer mag zingen na de Covid-maatregels. Het koor vertolkt stukken die iets te hoog zijn gegrepen. Dat is pijnlijk om naar te luisteren. Maar ach, we mogen weer wat en het is een regenachtige zondagmiddag, dus we gingen maar om tante Riet ook te verblijden. “Ze gebruikt haar mond als klankkast”, leg ik mijn man uit. “Dan vormt het geluid zich beter, dat leer je op zo’n koor.” Maar het is erg on-Hollands om je mond zo wagenwijd open te zetten. Wij murmelen liever wat met halfgesloten lippen. Maar tante Riet kent geen enkele bedenking. Ze gebruikt alle holtes van haar mond en gooit zich compleet in de muziek. Mijn man zit nog met grote ogen te kijken als het geklap is afgelopen. Na afloop zoeken we tante Riet even op. “Hoe lang bestaan jullie nu?” vraag ik haar. “Vijftig jaar”, glundert ze. “Ik zou zeggen, meteen opheffen” fluistert mijn man achter mijn rug...
