Koken

Het is geen succes, mijn man die kookt… 

Door omstandigheden kwam mijn man onder de zware druk te staan om ons te voorzien van voedsel gedurende een wat langere tijd. Het boodschappen doen gaat goed, leve het lijstje en de telefoon waarmee hij kan vragen of het gewoon chocolapasta moet zijn en spaghetti, want op zijn lijstje staat alleen pasta? Hij staat ook onder de bezielende leiding van een kordate ik die, voor onze begrippen, iets te enthousiast vertelt wat hij moet doen en vanuit haar bed niet in staat is naar de keuken te komen. Nu staat kieskeurigheid niet op de kaart, alles wat manlief maakt moet te eten zijn is het motto nu… Stap voor stap doorloopt hij het briefje waarop ik elke stap heb genoteerd. Te beginnen met het schillen van de aardappelen.
Er hangt een weeïge geur van spruiten. Het bord is dampend. Ik neem een hap en ik kan ternauwernood een poging onderdrukken om een volle bloemenvaas met water in een keer achterover te klokken. Voor de mensen die nu denken “ach, kan gebeuren die ene keer” … het was de zesde keer dat zijn eten werkelijk gewoon niet te eten was. Sommige mensen moet je dus niet achter het fornuis zetten. Ze hebben andere grote talenten… Geluk zit in kleine dingen en soms moet je het leven maar met een grote korrel zout nemen.

Ankie Stuijts