Tijdperk Ad Kas markant in clubgeschiedenis

SINT-WILLEBRORD/PUTTE – Eén telefoontje van Jeroen Sebregts en de rest is inmiddels een kwart eeuw geschiedenis. Grenswachters in het voorjaar van 1997 op zoek naar een opvolger voor Gerard Lazarom. Wedstrijdsecretaris Sebregts werkt in die dagen bij een groothandel in sportkleding te Sint-Willebrord. Aldaar geeft hij zijn ogen en oren goed de kost. Op ’t Heike is Ad Kas als Rood-Wit speler een levende legende, ook als beginnend trainer maakt hij echter furore. 

Na Rood-Wit volgde een eveneens succesvolle periode bij VES’35 in Oudenbosch. “Vervolgens werd ik trainer van het tweede elftal en werd drie, vier keer achtereen kampioen. Toen Arie Boonstoppel halverwege het seizoen werd ontslagen schoof het bestuur mij door naar de hoofdmacht, dat in Eerste Klasse voetbalde. Dat ging eigenlijk best goed en het werd tijd dat ik het ook eens ergens anders als zelfstandig coach ging proberen. Nu ben ik persoonlijk niet van het solliciteren. Ik vind dat je gevraagd moet worden. Een club moet zich verdiepen en zoekt en benadert een trainer die in het plaatje past. Gelukkig kreeg ik diverse aanbiedingen en ben gaan praten. Ja, ook in Putte!”, lacht Ad Kas (62).

Vogelvlucht

De afstand Sint-Willebrord naar Putte is slechts 25 kilometer vogelvlucht. Toch vormde het grensdorp volstrekt onbekend terrein voor Ad Kas. “Ik wist ongeveer waar het lag, maar daar hield het op. Je had in die tijd geen navigatie. Ik weet nog dat ik op het kruispunt bij Jagersrust ben gestopt en op de ANWB-borden heb gekeken welke kant ik op moest. Eenmaal in Putte heb ik bij het ELF-benzinestation gevraagd waar voorzitter Rasenberg woonde. Ik kreeg een fietsescorte tot voor het huis!”

Omschakelen

Het klikte tussen bestuur en trainer en voor Grenswachters brak met het tijdperk Kas een markante periode in de clubgeschiedenis aan. Ad Kas bezat ervaring in de hoogste regionen van het amateurvoetbal. Over overbrengen van zijn visie vergde tijd en oefening voor de Putse selectie. “Effectief trainde je twee uurtjes in de week. Dan heb je toch wel enkele maanden nodig voordat je je stempel kunt drukken. Sommige spelers moesten volledig omschakelen. Soms dacht ik hoe kun je zo lomp voetballen. Dan bleef ik zaken keer op keer benadrukken. De eerste twee seizoenen speelden we wisselvallig, haalden tweemaal de nacompetitie maar verloren bijvoorbeeld ook met 11-2 uit bij Koewacht. Ik was blij dat de krant een drukfoutje maakte en een eentje vergat. Kon ik me toch die week in Sint Willebrord op straat vertonen”, knipoogt Ad Kas.

Titelstrijd

In het derde seizoen klopte alles en betaalden de vele uren training zich uit. Na een bloedstollende titelstrijd trok Grenswachters in 2000 aan het langste eind. “Uit bij Kaaise Boys had ik onze keeper Zvonni Vrtaric nog gewaarschuwd voor het knollenveld doch hij trapte over de bal, uiteindelijk maakte Joost Roels nog gelijk. Hierdoor stonden we voor de laatste wedstrijd gelijk met Steenbergen en Unitas. In een onderling duel speelden zij gelijk terwijl wij Sprundel met 3-1 klopten, kampioen werden en promoveerden naar de Derde Klasse!”

Vriendschappen

Na Grenswachters vertrok Ad Kas naar Hoeven doch niet uit Putte. Tot op de dag van vandaag zijn de banden stevig. “Ik heb zelfs nog enkele jaren in Putte gewoond terwijl ik elders trainer was. Ik onderhoud nog steeds vriendschappen en word nog regelmatig op gelegenheden uitgenodigd. Zelf ga ik, als mijn onregelmatige werkschema het toelaat, om de paar weken even kijken. Grenswachters is een schitterende club waar ze wel van een feestje houden. En als ze geen feestje hebben dan organiseren ze er gewoon een om dit te vieren!”