Voetballen om zakje friet bij de LUMA

PUTTE – Drukten in de eerste helft van het honderdjarig bestaan oer-Putse namen als die van Hoendervangers, Van Beeck, Janssens zwaar op de clubhistorie, daar eiste de Van Laarhoven-clan juist in de tweede deel een voorname rol voor zich op. Grossier in tapijten Embertus van Laarhoven kwam, zag en ging nooit meer uit Putte weg. Ook diens nazaten voelden zich even voor de grens senang en mogen tot op de dag vandaag tot de volledig geïntegreerde import worden gerekend. Inmiddels teert ook Grenswachters op reeds vier generaties familiale inbreng. Bart van Laarhoven geeft opening van zaken!

Bart van Laarhoven (52) kreeg evenals vele Putse leeftijdsgenootjes een groengele opvoeding. Opa zat in het bestuur, oom Batsy speelde in het eerste, tante Sjaantje deed de kaartjes, vader en moeder vele jaren de kantine. “Logisch dat ook ik de bal aan mijn voeten kreeg. Grenswachters speelde nog aan de overkant van de Antwerpsestraat met die kleedkamers met de ronde wasbakken. Flip Ketelaars en Frans van Oirschot gaven training. Later nam Fred Buyl de selectie onder zijn hoede en bracht zijn zoontje Frank mee. Ging hij ook gelijk de pupillen maar trainen. We gingen als een speer vooruit, speelden om de kampioenschappen, reden met een door Ad van de ‘Elf’ omgebouwd spelersbusje naar de uitwedstrijden en bij de Luma om een zakje friet!”

Ajax

In de A-jeugd ontfermde Felix Seghers zich over de Putse talenten. “Onder Rini Boeren had ik mijn eerste invalbeurten in het eerste elftal gehad. Toen Seghers echter vanuit de jeugd als diens opvolger werd aangesteld gaf hij direct jonge spelers de kans. Onder meer neef Wim, Marc Daeseleer en ik mochten meer en meer met de grote jongens mee doen. En waren er in 1986 bij toen we tegen mijn lievelingsclub Ajax speelden. Een onvergetelijke ervaring”, blikt Bart van Laarhoven terug.

Vervolgens bleef hij zeventien seizoenen onaantastbaar op de voorstopperpositie. Aanvankelijk met coryfeeën als Ludo de Clerck of Eddy Verboven het hart van de defensie vormend , daarna vele jaren in combinatie met Marc Rasenberg en Wim van Laarhoven. Als speler zag Bart van Laarhoven diverse trainers voorbij komen. “Rini Mathijssen was een vaderfiguur voor de selectie. Zijn opvolger Huub van Gulik was militair geschoold en bracht de dril op ons over. Daarna kwam de toen nog onervaren Gerard Lazarom. Hij had er toen echter al een goede kijk op, ik vind het jammer dat ik nooit in een later stadium van diens carrière onder hem heb gespeeld.”

Machine

“Ad Kas bracht ons vervolgens naar een hoger niveau. Wat hebben we die in het begin verwenst! De trainingen werden om de haverklap stilgelegd omdat hij zijn voetbalvisie nogmaals uit ging leggen. Hij bleef er maar op hameren, ondanks alle Putse scepsis. ‘Je traint zoals je speelt’, luidde zijn credo. Op een gegeven moment viel het kwartje en haalden we twee seizoenen de nacompetitie en in het derde jaar was het een geoliede machine en promoveerden we naar de Derde Klasse. We hadden een buitengewoon goed elftal, van METO kwamen Peter Deelen, John in de Weij, Giacomo Terrana. Rachid Aazouzi kwam met de trainer mee, Zvonnie Vrtaric in de goal in combinatie met veel eigen jongens waarvan naar mijn mening Dave Roels er met kop en schouders bovenuit stak. Alles klopte dat jaar. Cees de Rooij borduurde daar een paar seizoenen op door alvorens Gaby Niemantsverdriet het weer van hem overnam. Het zouden mijn laatste jaren in de hoofdwacht betekenen. De motivatie werd minder en ik vond meer voldoening in het lopen van halve of hele marathons. Vervolgens hobbelde ik nog zeven nog acht seizoenen in het tweede en derde elftal uit alvorens de schoenen definitief de wilgen in gingen.”

Feestje

Het beëindigen van de carrière op gevorderde leeftijd betekent niet dat de familie Van Laarhoven voorgoed van de velden is verdwenen. In tegendeel…Thom van Dongen is vaste waarde in het eerste elftal, Dani haalde al ook eens het eerste, broer Lars van Laarhoven speelt in JO17.
En eigenlijk is Bart als lid van de vrijwilligersgroep en trouwe supporter op zondag ook nog niet echt uit beeld. Onder het mom van ‘vroeger was alles beter?’. “Nee absoluut niet, wel anders. Van een verloren derby waren wij drie dagen goed ziek, laat staan dat wij nog gezellig met de tegenstander een pintje pakten. Tegenwoordig rijden ze DJ Joshua binnen en feesten nog gezamenlijk tot in de late uurtjes door. Alhoewel, nu ik erover nadenk, dat heeft ook wel weer wat”, knipoogt Bart van Laarhoven.