Bij de notaris

Bijna iedereen krijgt er wel eens mee te maken: een erfenis.

Er zijn maar weinig zaken die zoveel emoties oproepen.

Verdriet om het overlijden van een geliefde, boosheid omdat je geen goede band had met de overledene, onmacht, spijt omdat de laatste ontmoeting met de overledene gepaard ging met ruzie en je het nu niet meer bij kunt leggen.

Maar ook gevoelens van hebzucht en zelfs wraak kunnen een rol spelen.

U begrijpt: als notaris heb ik er af en toe de handen vol aan.

De verdeling van geld levert meestal niet zo veel problemen op. Bij de verdeling van spullen ligt dat anders. Hierbij schets ik u enkele voorbeelden.

Liever twee halve trouwringen dan één hele

De broers die tegenover mij zitten, zijn nog geen dertig jaar. Een aantal jaren geleden al is hun vader overleden, onlangs ook hun moeder. Helaas kunnen de broers het niet goed met elkaar vinden. Het geld hebben ze al verdeeld. Dat was eenvoudig, want ieder had recht op de helft. De inboedel is opgehaald door de kringloper, daarover was geen discussie. Maar de sieraden van moeder, daar kunnen ze samen geen afspraken over maken. Op de tafel liggen enkele zilveren kettinkjes en ringen, en ook de trouwringen van hun ouders. Ik vraag wie welke zilveren sieraden wil, en zo komen we al snel tot een verdeling. Het lijkt mij vervolgens logisch dat de ene broer dan de trouwring van moeder krijgt en de andere de trouwring van vader, maar dat blijkt te simpel gedacht. Want, zo merkt een van de broers op: “De trouwring van vader is groter dan die van moeder en bevat dus meer goud.” Tja, zo had ik dat nog niet bekeken. Uiteindelijk wordt besloten de beide trouwringen doormidden te laten knippen. Ieder van de broers krijgt dan een halve trouwring van moeder en een halve trouwring van vader.

Juwelier verdeelt de sieraden

Moeder, al lang weduwe, is overleden. Zij had drie dochters, die onderling niet of nauwelijks contact hebben. Als ik hen spreek, begrijp ik waarom. Ze hebben alleen maar kritiek op elkaar en gunnen elkaar niets. Veel oud zeer, concludeer ik. Moeder had heel veel sieraden, maar uiteraard kunnen de dochters het over de verdeling daarvan niet eens worden. Soms kun je dan ieder om de beurt iets uit laten zoeken, maar het gaat nu om zo enorm veel stukken met een grote waarde dat dat nu niet zo gewenst is. Ze zijn namelijk allemaal bang dat een andere zus qua waarde meer dan haar 1/3 deel zal krijgen.

Uiteindelijk doe ik een voorstel waarin allen zich kunnen vinden.

Een juwelier taxeert alle juwelen en verdeelt ze in drie delen, alle met een gelijke waarde. Zo krijgen wij drie dozen, met de letters A, B en C erop. Door middel van loting bepalen wij wie welke doos krijgt.

Nadeel van dit systeem: misschien krijgt geen van de zussen nu haar favoriete juweel, omdat dat toevallig in een andere doos zat. Jammer toch?!