Bij de notaris

Sinds 2011 ben ik als notaris werkzaam in de gemeente Bergen op Zoom, als opvolger van notaris Fikkers. Daarvoor heb ik in andere delen van het land gewerkt als kandidaat-notaris. Na meer dan zestig jaar notaraat in ‘Villa Aline’, op de hoek van de Bredasestraat en de Lange Parkstraat in Bergen op Zoom, zal de villa nu een andere bestemming krijgen. Ik ben verhuisd naar Dorpsstraat 13 in Halsteren, een fijn kantoor met een groot eigen parkeerterrein.

In de ruim dertig jaren dat ik in het notariaat werkzaam ben, heb ik veel meegemaakt. Alle facetten van het leven komen voorbij. Mensen gaan samenwonen en trouwen, krijgen kinderen, gaan helaas soms ook weer uit elkaar, maken testamenten, starten een onderneming, kopen een huis en overlijden. Bij al dat soort belangrijke momenten ben je als notaris betrokken. 

De meeste mensen zijn heel aardig, sommigen zijn helaas wat minder aardig en een enkeling is zelfs ronduit agressief. Als u denkt dat een notaris een stoffig en grijs beroep heeft, vergist u zich.

Het komende jaar zal ik u in iedere eerste krant van de maand vertellen wat wij zoal meemaken. Vaak zullen dit verhalen zijn die verband houden met erfrecht en erfenissen. En voor de duidelijkheid: veel zaken hebben zich buiten Zuid-West-Brabant afgespeeld.  

Een testament kan altijd worden veranderd

Bij mij komt een echtpaar, vijftigers. Meneer ziet er fit uit, zongebruind, mevrouw is een vlotte dame, modieus gekleed. Een leuk, sympathiek stel. Ze zijn al tientallen jaren getrouwd en hebben één dochter, zo vertellen ze.

Ik vertel over de “wettelijke verdeling”, dat is de langstlevende-regeling die in de wet staat. Na overlijden van één van hen moet alles naar de achterblijvende partner, dat spreekt voor zich, vinden ze. De langstlevende moet dan vrij over alles kunnen beschikken. We bespreken nog enkele specifieke zaken die ze ook graag in het testament op willen nemen en maken een afspraak voor ondertekening van de akten. 

Een aantal weken later komen ze op mijn kantoor de akten ondertekenen. Ik geef hun afschriften (officiële kopieën) van de akten en met een grapje nemen we afscheid.

Een week later word ik gebeld door dezelfde meneer. Hij wil graag op korte termijn even langskomen om een en ander te bespreken. Ik vraag waarover hij mij wil spreken, maar hij blijft een beetje vaag. 

Als hij bij mij langskomt, komt de aap uit de mouw. Meneer heeft al jarenlang een vriendin en na zijn overlijden moet zij een flink deel van zijn erfenis krijgen. Ik maak voor hem een nieuw testament. Hij wil geen afschrift van zijn nieuwe testament ontvangen en betaalt contant.

En ik heb geheimhoudingsplicht.