Wa veraoltjes in dialect

Als er eens een keertje wat minder reacties op deze rubriek zijn binnengekomen, dan zal ik dus het tekort zelf moeten aanvullen. Nou is dat geen enkel probleem, hoor. Ik heb immers vorig jaar het boek met de titel ‘t Kom d’ammel goed gepubliceerd en daarin staat genoeg om deze rubriek te vullen. Deze keer wat korte verhaaltjes. Misschien kent u ze al, maar dan is het nog leuk om ze in dialect te lezen, nietwaar?

Niese

A t’r iemand niest, dan woorde dikkels zegge: ‘Proost!’ of ‘Gezondèèd!’.

Mèèn schwoonmoeder ed daor altij n’n jeele tietelewiet bij. Ze zegt:’Gezondèèd m’n kiend, en da ge mar gaauw d’onderdduuzend wient. En da ge dan mar niej af kuunt gaon vurda ge mèèn de n’elleft gegeeve n’ed’.

Kestannie

De zuster van de bewaorschool gao mit’r klaske ’t bos in. Daor ontdekke die jong van alles oover de netuur.

Gjeertje vin d’op ’n gegeeve mement ’n tamme kestannie die nog in de bast zit. Entoezjast roep t’ie uit: ‘Zuster, ik eb ’n aaj van ’n steekelvaareke gevonne.’

Inkooretje

De zuster van de bewaorschool wies ‘s ’n raodseltje: ‘’t Is bruin, ’t it èèkels en notjes, en ’t ed ’n grwoote pluimstèèrt. Wie wit wa ta d’is? Witte gij ‘t, Jantje?’

‘Jao zuster’, zeej Jantje, ‘’t Lekt op ’n inkooretje, mar ’t zal de lieve Jeezus wel wir zèèn.’

Liefde

Ze waore vjeerteg jaore getrouwd, Nilles en Jaontje, mar z’adde n’t in stilte gevierd. Of èègelek adde ze’t jimmaol nie gevierd. Mar toch ad Nilles teege Jaontjes gezeed: ’Ik zouw jouw vur gin miljoen wulle misse.’

’En ik zouw jouw ok vur gin miljoen wulle misse’, ad Jaontje meej vochtege woogskes geaantwoord.

Saoves om tien uure gienge ze nor bed. Jaontje meej d’r krulspelle n’in en d’r blommekesnachpon aon en Nilles in z’n lange n’onderbroek.

Injees schoot Nilles in de lach en zeej: ’Zoude da nouw zegge da d’ier vur tweej miljoen vur de bedstee staot?’

Strafwaarek

Vroeger waore de straffe die de kinders kreege nie mals, tuis nie en op school ok nie. A ge oud genog zèèd, dan witte da nog wel.

In dieje tèèd ad Sjefke ok ’s strafwaarek gekreege. IJ moes onderd kjeere schrèève: ’Ik zèèn ’ne grwoote lompe n’eezel.’

Tuis ad ie al ’n waoj rond z’n woore te pakke vurda t’ie ’t jimmaol uitgeleed ad.

Meej z’n aand aon z’n woor en de traone n’oover z’n gezicht zeej Sjefke meej ’n beneepe stemmeke teege z’n vaoder: ’En de mjeester è gezeed da gij da moes tjeekene a’t klaor was.’

Engelaand

Guust en Nillus, tweej weedewmanne, adde besloote om saome ’n paor daoge naor Engelaand te gaon. Da was ’n jeel mwooie vekaansie. Ze zaage prachtege gebouwe en laandschappe en ok ’t ootèl was jeel goed.

Op ’n aoved zaate ze aon taofel, toen Guust zeej: ’Ik kan ‘r niks aon doen, mar ik mot toch efkes naor de pleej.’

Nouw kunde da in Engelaand grust zegge, want daor denke ze dan da ge d’r mar wa meej wult speule. Dus Guust gao d’op weg naor da durke meej ta manneke d’r op.

’n Ketierke laoter was ie nog nie trug en Nillus wier ’n bietje n’ongerust. IJ gieng ’s kèèke. Bij de deur aongekomme zaag ie, da t’r ’n rwood gekleurd allef sirkeltje in de deur zaat, meej wa letters d’r in. IJ bukte om ’s goed te kèèke en leesde toen aartop vur: ’Engaged’.

’Jao wur’, klonk ’t toen van d’n aandere kaant van de deur, ‘’waorom?’

Zaddoek

Pjeerke was aon ’t oobere en ij ad ’n kwaoje klaant. Die klaogde da z’n kommeke zoow smerreg was. Pjeerke bekeek ’t kommeke, pakte z’ne zaddoek en gieng daormeej da kommeke poetse. Daor wier de klaant nog kwaojer dur. Die gieng dan ok gèèf flienk tekjeer.

’ ’t Is nie zoow aareg, menjeer’, zeej Pjeerke, ‘dieje zaddoek moes toch in de was.’

Ootèl

Klèène Pirke moog vur de jirste kjeer van z’n leeve meej z’n vaoder en moeder meej nor ’n ootèl. IJ keek netuurlek z’n wooge n’uit. En vaoder gaaf uitleg: ’Kik Pirke, ’n ootèl is èègelek ’n jeel grwoot uis. Mar ge oef t’r niks zellef te doen, want alles wor vur oew gedaon. Mama oef d’ier nie te kooke en ze oef nie te stofzuige en ze oef nie af te wasse, z’oef jimmaol niks te doen.’

Pirke z’n verbaozieng wier oew langer oew grwooter. IJ vroog dan ok aon z’n vaoder: ‘Mar waorom is oos moeder dan èègelek meejgegaon?’

Baank

Kaoreltje gieng naor de baank om geld t’aole. De baankbediende telde netjes en duidelek’t bedrag uit da t’ie gevrooge n’ad. Toch gieng Kaoreltje jeel ’t boske geld nog ’s uitgebraajd nortelle. De baankbediende stong daor ’n bietje verbaosd en ok wel ongeduldeg naor te kèèke en toen Kaoreltje èèndelek klaor was vroog ie: ’En menjeer, klop ’t?’

’Jaowel’, zeej Kaoreltje, ’mar zoowmar net, or.’

Tot volgende week!