Ouder worden

Mijn bejaarde buurman is gevallen. Om zijn revalidatie in de gaten te houden heeft de zorg beslist dat hij tijdelijk in een bejaardenhuis mag bijkomen. Ik besluit hem een bezoekje te brengen. 

“Ankie!” roept hij, zijn hand gebaart dat ik erbij moet komen zitten. “Hoe gaat het?” vraag ik voorzichtig. “Elke dag warm eten en mijn lijf wordt door een jonge rossige zuster gewassen. Als ik nu dood zou gaan zou ik een gelukkige tijd hebben gehad”, knipoogt hij naar mij. Ik kijk naar hem en vraag of hij het toch niet erg vindt om ouder te worden. Hij antwoordt stellig: “Ik word met de dag ouder maar jij ook. Je gaat steeds beter dingen in het perfectief zien. Je ontkomt niet aan de nodige wijsheden en inzichten die je door de jaren worden gegeven. Om dan daarmee om te gaan of het misschien te vergeten is het lot. Maar het is toch geweldig dat ouder worden? Het enige nadeel is dat je telkens vergeet hoe die knappe rossige zuster ook alweer heet.” Lachend nemen we later afscheid, hopelijk is hij snel weer terug in de straat, geeft toch weer wat sfeer en wat wijze lessen op zijn tijd.