Volluk: Koers

April, het voorjaar gaat nu echt beginnen, buiten is het nog kaal en grijs maar dat zal snel veranderen. Er komt een extra kriebel in mijn buik: de voorjaarsklassiekers gaan weer beginnen!

Ook wij hadden vroegere jaren een jaarlijkse wielerwedstrijd in Halsteren, bezoekersaantallen van 600/700 werden er genoemd. In de jaren 60/70 was dat rondje: Dorpsstraat, Konijnenberg, Nieuwstraat, Dorpsstraat, en de finish lag ter hoogte van het Burg. Mastboomplein. Dit rondje is zowel rechtsom als linksom gereden. Bij linksom reden ze in een rotvaart de Nieuwstraat af en ze kwamen dan onderaan in de Jannelandsweg terecht, alleen was die toen onbestraat, maar lag er gravel als verharding. En in die bocht kwam op een keer alles op een hoop terecht, nog nooit zoveel gevloek gehoord. Er waren renners die nog dagenlang steentjes zaten te peuteren, en die vanaf die dag de ronde en Halsteren boycotten. Wel had je dan vanuit de Nieuwstraat pittig vals plat tot aan de finish. Maar ik meen dat na dat schaafwondendrama voor een rechtse variant werd gekozen met als mooie bijkomstigheid dat er dan zelfs een heuse bergprijs te vergeven was. Een vrijwilliger stond bij het gemeentehuis en noteerde steeds de eerst doorgekomen renner. Zijn hulpje, meestal een jong manneke/zijn zoontje, reed met zijn step of fietske met dit briefje steeds naar de jurywagen. Dit elke doorkomst opnieuw, en daar werd bijgehouden wie de meeste keren als eerste was boven gekomen. Dit werd als groot nieuws door de speaker, vaak de legendarische Frits de Leeuw en later Jo Bennaards, omgeroepen. En al deze vrijwilligers waren zo trots als een pauw dat ze dit erebaantje mochten vervullen (waar is de tijd). Opvallend was, dat er zelfs toen al, speciaal voor deze dag een omroepinstallatie was aangelegd. Zelf was ik nog een schoolgast, maar ik herinner me namen van Halsterse deelnemers, als Van Borstelle, Deusing, gebroeders Hellemons, Petie, Keijl, De Jong, IJzermans en als ik renners ben vergeten dan: Mea Culpa, Mea Maxima Culpa. Maar geef het een keertje aan ons door, ook de uitslagen, en het is misschien een mooi baantje voor mijn collega van De Bezemwagen om dit te publiceren, (hup Adrie). Onze ronde werd ook vaak verreden gelijk met de klassieker Parijs-Roubaix en nu dat is ook de link die ik wil leggen naar mijn eigenlijke verhaal over de Vlaamse voorjaarsklassiekers.

Tot de volgende Volluk, komende week,

Twan Simons