1980: De Nederlandse Tour (aflevering 4)

De slotweek Tour 1980 was aangebroken. Joop Zoetemelk (TI-Raleigh-Creda) reed in de Gele Trui. 

De legendarische woorden van Joop: "Parijs is nog ver". Tot nu toe had de ploeg Post 10 etappes gewonnen in deze Ronde, een historische prestatie. Echter, met het geel in het team werd de focus nu volledig gericht op de eindzege. Er kwamen nog belangrijke bergetappes aan.
De 15e rit was een overgangsetappe van Montpellier naar Martigues. Zege Fransman Bernard Vallet met een kleine voorsprong op het peloton. Weersomstandigheden waren inmiddels gewijzigd in "zonnig en droog". Na de enorme regenval in de 1e helft een aangename verandering.
Etappe 16 zou de geschiedenis ingaan. De rit Trets-Pra Loup had een aankomst op de top. Een groep met alle favorieten was in achtervolging op een drietallige kopgroep. 3 kilometer voor de eindstreep gebeurde HET! Door een onhandige beweging van teamgenoot Johan v.d. Velde viel plots in volle klim de gele truidrager Joop Zoetemelk. Grote Paniek alom. Commentator Jean Nelissen verslikte zich zowat in zijn sigaar en sprak toen de woorden: "Oh God, wat een drama......misschien" en heel tv-kijkend Nederland schrok zich te pletter. Gelukkig keerde Zoetemelk rap terug bij de groep. Met hevig bloedende arm maar verder ongeschonden. V.d. Velde (de meesterknecht) viel zelf niet maar ook hij keek angstig achterom en kon na de aansluiting van Joop weer opgelucht ademhalen. Ritzege ging naar Belg Jos Deschoenmaecker, lid van het ontsnapte trio. Na afloop was er een merkwaardig incident. De arts van de dopingcontrole kreeg de aangewezen renners op bezoek. Echter, men was vergeten om de lege flesjes af te leveren. Daardoor die dag geen controle. Er was al genoeg gebeurd.
Rit 17 was weer een bergetappe. Joop kwam diverse malen in de problemen, vocht zich steeds terug en eindigde de dag met een grotere voorsprong op nr. 2 Hennie Kuiper. Het had wel "bloed, zweet en tranen gekost" en Joop werd meer dan aardig geholpen door zijn ex-ploeggenoten van Miko-Mercier. Vooral in de gevaarlijke afdalingen toonde Joop zich een koele kikker. De Belgische pers was zeer kritisch. 1 journalist kopte: "Gefaald en toch gewonnen, die Hollandse wieltjesplakker". Weinig vlijend en tekenend voor de intense afkeer die de Vlamingen hadden voor Zoetemelk. Ritwinnaar werd Martino Martinez die met een solo in Morzine arriveerde.
2e rustdag in deze Tour. Alleen maar regen! Getraind werd er niet, zo slecht was het de hele dag dus werd -zoals het hoorde- de rust bewaard. Een uitzondering werd gemaakt voor de juryleden. Die strooiden met strafseconden en minuten voor renners die de bergen op waren geduwd of gestayerd hadden achter de auto's. Uitgedeelde sancties liepen uiteen van 10 seconden tot 15 minuten. Hierbij bleek de Fransman (!) Roger Legeay met een kwartier straftijd "de recordhouder" te zijn. Een uiterst gewaagde reeks beslissingen van de jury. Verder met de koers.
Etappe 18 stond te boek als een bergetappe. Van Morzine naar Prapoutel. Voor de afwisseling regende het en de renners namen nog maar een vrije dag. Het leverde de Belg Ludo Loos een verdiende solozege op. Nr. 2 kwam 5 minuten later over de streep. Johan v.d. Velde had zijn Witte Trui teruggepakt.
19e etappe in St. Etienne werd in een sprint-a-deux gewonnen door de Ier Sean Kelly. Etappe 20 was cruciaal. Een individuele tijdrit van 35,4 kilometer. In de ochtend werd de Tour opgeschud door de hoogbejaarde Jacques Goddet, 1 van de Tourdirecteuren. Schreef in zijn dagelijkse krantencolumn: "De enige personen die Zoetemelk nog van de Tourzege kunnen afhouden zijn de laboranten die zijn urine nauwkeurig onderzoeken op verboden middelen". Een misplaatste directe beschuldiging van dopinggebruik door Joop. Ziedend was Peter Post en begrijpelijk. Franse media brachten direct het bericht dat Joop de tijdrit zeker niet meer zou rijden. Goddet nam meteen zijn woorden terug. En onze gele truidrager ging gewoon van start. Meer dan dat; adel verplicht en dus pakte Joop Zoetemelk zijn 2e etappezege en won weer een tijdrit. 11e overwinning voor TI-Raleigh-Creda-equipe. Knetemann werd 2e op 46 seconden, Kuiper 4e op 1.12. De klassementen vielen op hun plaats. Zoetemelk Geel, Rudy Pevenage Groen, Raymond Martin de Bolletjes & v.d. Velde in het Wit.
Nog 85 renners in koers met 2 etappes voor de boeg. Parijs was plotsklaps niet zo ver meer. Voorlaatste etappe eindigde in een massasprint, winnaar Sean Kelly. Zondag de feestrit naar Parijs. Verrassend won Pol Verschure de laatste sprint. Doordat de Kneet de arm van Zoetemelk vastpakte kwam deze juichend over de streep. Eindelijk had Joop zijn Tourzege!  Volgende week een nabeschouwing. Tevens aandacht voor restant seizoen 2020. Dit was aflevering 172 van.....