Afbeelding

Volluk...

Algemeen

HALSTEREN - "Van verschillende kanten is mij gevraagd, 'waarom de naam 'Volluk' boven deze stukjes?' Wel, het gaat over de mensen die hier woonden en wonen, het volk van Halsteren dus. Daarnaast was het gebruikelijk dat wanneer je bij vreemde mensen langsging en je zag niet direct iemand, dat je dan de kreet 'volluk' luid uitsprak. De betekenis hiervan is: 'hier is iemand/goed volk'.

Het was in de jaren 50/60 de gewoonte dat wanneer je iemand wilde spreken, je er dan naar toe moest gaan. De meeste mensen hadden geen huistelefoon en mobieltjes bestonden er zelfs in de verste fantasie nog niet.

Vooral in het buitengebied, wel zo'n tachtig procent van Halsteren met veelal losstaande huizen met een schuur eraan vast, was het gebruikelijk dat men via de achteringang binnenkwam. De voordeur ging bij de meeste mensen nooit of zelden open. Bij ons opoe zat hij gewoon klemvast, men gebruikte de voordeur alleen in de zomer als het heel warm was, namelijk om te luchten.

Ik schrijf expres achteringang omdat men bij de meeste mensen via de schuur binnenkwam. Bij veel huizen was de schuur een deel van het huis, hier was ruimte voor gereedschap, hooi-stro en voer voor kleinvee, dat zowat iedereen had. Ook was er bij velen een wc in de schuur gebouwd, zodat men niet meer naar buiten hoefde. Je zag die buiten-wc vroeger nog weleens staan. We moeten niet vergeten dat het buitengebied pas heel laat aangesloten werd op de riolering.

De achteringang dus, hier kwamen zowat alle mensen langs naar binnen. De bakker en melkboer praktisch elke dag, de fondsvent die om de ziekenfondspremie kwam -ik meen 4 gulden per maand, dat waren nog eens tijde-, en verder brand- en/of begrafenisverzekering -alles handje contantje-, de post en de kruidenier. Ook kwamen er periodiek nogal wat leurders langs, mensen met bijvoorbeeld textiel, linnengoed, klein spul als garen, band, knopen et cetera. Allemaal werd door deze bezoekers de kreet volluk, luid uitgesproken.

Ikzelf moest altijd bij de boer om eieren. Bij het lage deurtje -de rietenkap was immers heel laag- riep ik dan luid: 'Volluk'. Soms meerdere keren als er niet direct reactie kwam. Daarna gaf ik de tas samen met de uitgetelde centen aan de boerin en kreeg er eieren voor terug.

Tot de volgende 'Volluk', Twan Simons.

Foto's: Voorbeelden van een huis met schuur waar de voordeur niet wordt gebruikt.

Afbeelding