Staking: "Geen oplossing, maar een noodmaatregel"

BERGEN OP ZOOM - Nog nooit eerder was er een landelijke ziekenhuisstaking. Op woensdag 20 november legden zo'n 150.000 zorgprofessionals in meer dan 80 ziekenhuizen het werk neer. Ook in het Bravis Ziekenhuis in Bergen op Zoom werd gestaakt. Actiecomitéleider Wessel van Meer zegt: "Dit is geen oplossing, maar een noodmaatregel. Wij gaan hier niet lichtzinnig mee om, maar we staan met onze rug tegen de muur."

De 28-jarige Wessel van Meer is spoedeisende hulpverpleegkundige op de Bravis-locaties in Bergen op Zoom en Roosendaal. "Er is een tekort aan mankracht, de werkdruk is hoog en we willen ons werk goed doen. Daarom loopt iedereen al jaren een stapje harder, en daardoor vallen er steeds meer mensen uit. Afdelingen gaan dicht, de werkdruk wordt daardoor elders weer hoger, wachtlijsten worden langer en zo ontstaat een sneeuwbaleffect. Wij zijn hoog opgeleid, hebben een grote verantwoordelijkheid maar onze beloning blijft achter. Daarom eisen we salarisverhoging, niet alleen voor onszelf, maar ook zodat ons beroep interessant blijft. Want ook in de toekomst hebben we deskundige zorgprofessionals nodig. Deze actie voeren we dus niet alleen voor nu, maar zeker ook voor de toekomst."
Wessel wierp zich op als actiegroepleider binnen het Bravis-ziekenhuis. "En dat terwijl ik op een afdeling werk die niet staakt", lacht hij, "mijn gedachte is gewoon dat je ook wat moet doen als je klachten hebt. Toen ik enkele maanden geleden een Facebookgroep oprichtte hadden we in korte tijd ruim 900 leden. Dat zegt wel wat."

In het Bravis-ziekenhuis merken patiënten zo weinig mogelijk van de staking op 20 november, vertelt Wessel: "We leggen ons werk natuurlijk niet volledig neer, we draaien slechts een zondagsdienst. De spoedeisende hulp werkt door, de poli's zijn open en de oncologie- en kinderverpleegkunde gaan ook door. Ook het stakende personeel - in Bergen op Zoom een dikke 100 man - is in het ziekenhuis aanwezig, zodat we bij calamiteiten inzetbaar zijn. De veiligheid van onze patiënten staat nog steeds op één", zegt Wessel.

"Het liefste zouden we helemaal niet staken, we begrijpen dat uitgestelde operaties soms meer dan vervelend zijn. Ook voor patiënten die niet terecht kunnen voor een onderzoek of röntgenfoto is dit erg onprettig. Er is veel gepraat, er zijn ludieke acties geweest, maar nog steeds ligt er geen fatsoenlijk voorstel op tafel. Deze actie is alles wat ons restte. We hopen dat er nu een gesprek op gang komt. Zo niet, dan overwegen we vervolgacties. Als het nu niet lukt, dan ligt het niet aan ons. Gelukkig reageren de patiënten overwegend positief. "Jullie werken ook zo hard", horen we. Dat is een hart onder de riem. Laten we hopen dat deze actie iets teweeg brengt. In ons belang, maar ook in het belang van onze patiënten."