Nou nog 'ns wat: Songfestival

Met zijn scherpe pen schrijft Ton Tielemans wekelijks een column.

Ik snap nog steeds niet waarom je in je blote reet in een aquarium moet gaan liggen om een liedje te promoten. Toch zeker niet voor dat liedje Arcade, want dat was van zichzelf al een fantastisch nummer. Team Duncan had er ook nog voor gekozen om dat nummer zonder enige franje op het podium te zetten. Wat over bleef was de oprechte performance van Duncan en die geweldige meeslepende stem van een 'onbekende' artiest zonder veel podiumervaring. Duncan riep zelf na afloop 'Music first'. Hij bedoelde daarmee dat al die lichtshows en overgevlogen 'big mama's niks voorstellen als de muziek niet zuiver is. Af en toe komt er eens een liedje bovendrijven dat in alle hoeken van Europa mensen raakt. Zo was daar dat 'kleine', subtiele liedje van die magere Portugees en nu had Duncan zo'n 'magistraaltje' te pakken. Nog even iets over Ilse DeLange, de aanjager van team Duncan. Ik heb niks met haar muziek en als ze op tv geïnterviewd wordt, maakt ze er al gauw een provinciale act van. Nu heeft ze de potentie van Duncan en Arcade toch wel erg goed ingeschat. Zonder Ilse was dit succes waarschijnlijk niet tot stand gekomen. Hulde aan Duncan, maar zeker ook aan Ilse DeLange.

Ton Tielemans