Dialect-column: Zaandpadjes

Klet

Zowel Peter als Ad Borremans hadden voor deze rubriek naar aanleiding van de naam Klet de vorige keer een verhaaltje geschreven over Colet Suijkerbuijk, de echtgenote van Rinus Raaijmakers. Het droeve toeval wil echter, dat deze mevrouw op 14 april 2019 op 79-jarige leeftijd is overleden, dus vlak voordat de verhaaltjes verschenen in de Halsterse Krant & de Zuidwestkrant. Peter bezorgde me dan ook de overlijdensadvertentie en Ad schreef het volgende: "Het vorige woord Klet had voor mij eigenlijk een beetje een raar gevoel, omdat de vrouw waar ik over schreef vorige week is overleden. Ik was daarom ook wel een beetje gespannen hoe de familie Raaijmakers daarop zou reageren. Maar ik werd afgelopen zaterdag gebeld door Rinus, de man van Klet, en die zei dat hij het heel mooi vond dat er juist nu over zijn vrouw werd geschreven, hij kon het wel waarderen en zijn verdere familie ook gelukkig". Wij wensen in elk geval Rinus, zijn familie en alle vrienden heel veel sterkte toe.

Woord van de vorige keer: Verabbezakke

"M'n vertelselke is dees keer mar arg kört. Mee onze dialectgroep emme me destijds mar één betekenis vor ver(h)abbezakke op Altere kunne vinne. En dà's dan ne vörm van 'regelen'. Vorbeeld: 'k Em nog heel wà mee jou te verhabbezakke = Ik heb nog heel wat met jou te regelen. En dà in de zin van ,'k em mee jou nog 'n appeltje te schelle'. Vor 'regelen' emme me ok nog andere woorde: begarrele(n), bekokstove(n). Mar dà's dan 'n ander soort 'regelen'. Onze betekenis is tetaol anders dan wat 'r in het ,Woordenboek van de Nederlandse Taal' staot." Tot zover de bijdrage van Henk van Aert.

Peter Borremans zegt: "Ik vind het een vreemd dialectwoord. Het is een volkstaalwoord. Het is ergens van afgeleid, maar waarvan?" Hij kent de uitdrukking: 'Edde gij nog iet te verabbezakke'? Heb jij nog iets, een werkje te doen?

En in het Bergs woordenboek heeft hij gevonden: Regelen: Mè jou e'k nog wa te verabbezakke. Schelen: Da kamme niks verabbezakke.

Daarnaast in het Standaardnederlands: Door slordig dragen verslonzen (van kleren). Afsnauwen.

Blomme

Ad Borremans begint met de opmerking, dat hij verabbezakke een mooi woord vindt. "As iek aon da woord dink, verabbezakke, da kan da un paor tefrente kaante op. Ut kan betjeekene da iemes nieks et, dan zegge ze ij et nieks te verabbezakke, of ut kan ok zijn volges mijn, dagge nog iets mot afreekene meej iemes. 'k Zal daor un vurbeeld van geeve. Toen da'k nog wa jaore jonger waor em iek nog gekoerst bij de vrije triemers, die reeje wedstrijdjes ier ien de buurt. Wij ojje 'n kjeer un koerske ien Baarege aon de Kaoj. Dieje dag waor iek best wel goed in form en prebeerde 'n paor kjeeres te ontsnappe uit 't pilleton, mar elleke kjeer da'k omkeek kwam ter dezelfde gast wir aagter mijn aon meej jeel ut pilleton in z'n wiel. Dieje gast zôôt mijn gwoon jéél de koers te koejenéére. Iek docht waacht mar iek krijg jouw nog wel. Want ij oj mijn wel jéél kwaod gemokt om zoow op mijn wiel te rije jéél de koers. 'k Zoog dattie ok wel staarek reej, dieje dag mar iek ok, duus moes ter wa gebeure om zijn te kunne kloppe daor op de Kaoj. 'k Docht iek gaon gwoon ien z'n wiel ziette vur de rest van de koers en dan kijk iek wel wanjeer de kaans komt om zijn te klwôôte. 't Moes wel sliem gespuld worre want iek waor ok nie zoow staarek zoow as Poeleke nouw ies. We gienge de leste ronde ien en waare nog meej z'n dartig man die gienge spriente vur de blomme. Iek zoot bij dieje gast ien z'n wiel diej mijn al 'n poar kjeeres geklwôôt oj , ien de leste bocht zoot ij op kop en ieke goof 'm 'n kwakske, zoow dattie 'n bietje in moes ouwe en iek won de sprient. Wa deede gij nouw, zeettie, daor ien de bocht. Iek zeej iek oj meej jou nog iets te verabbezakke, ij begreep da woord nie, mar ieke wel, iek oj nog iets te vereffene meej um, en 't brocht nog 'n bos blomme op ok." Een prachtig verhaal weer, Ad!

Het nieuwe woord: Zaandpadjes

Wiesse jöllie, da 2019 't Jaor van de Zaandpadjes is? Zaandpadjes kunne al eeuwe n'oud zèèn, sommegte waore n'r al in de preejiestoorie of in de Remèènse tèèd. Ze emme altij meense meej mekaore verbonne en daorom zèèn ze belangrèèk. En ze ligge zoow mwooi in 't laandschap! Mar ze drèège te verdwèène. Gemjeentes ruime ze zoowmar op of ze worre geasfalteerd. Daorom motte ze meej gaank beschaaremd worre, vurda ze jeelemaol verdweene zèèn, die … zaandpadjes. Weet u wat zaandpadjes zijn en wilt u er wat meer over vertellen? Stuurt u uw verhaal dan uiterlijk 7 mei 2019 naar luysterburg01@ziggo.nl en u weet: het mag in het Standaardnederlands, maar zeker ook in het dialect!

Avvast bedaankt, or!