Column: Prut

Ik kijk altijd wel naar het Songfestival. Steeds heb ik dan drie, vier favorieten en als daar dan de winnaar bijzit, dan geloof ik dat ik er toch echt wel verstand van heb. Deze editie van het Eurovisie Songfestival was wat mij betreft 'een grote hoop prut'. 'Dat kippengedoe van Israël' komt daar gewoon als winnaar uit de bus. Voor mij was het al een wonder dat Israël in de finale kwam. De hele top 10 was een 'herhaling van zetten', 'een verzameling van platgetreden paden', 'veel geschreeuw en weinig wol'. Ik heb me ook mateloos geërgerd aan dat hysterisch gedoe rondom Waylon. Ineens was hij de beste zanger van de wereld. Jan Smit en Cornald Maas kropen hem op een gênante manier in zijn kont. Toen er een roemloze eindklassering op het scorebord tevoorschijn kwam, was Waylon toch nog de beste artiest van het hele deelnemersveld en was de wereld nog niet klaar voor zoveel klasse. Gelukkig werd de Songfestivalavond gered door twee Portugese fadozangeressen en een sprankelend optreden van Salvador Sobral, de winnaar van vorig jaar.

Ton Tielemans