Feestelijk afscheid 'winkelmeisje'

OSSENDRECHT - Na 52 jaar in dezelfde winkel werken is Alida Hendrickx nu officieel gestopt bij bakkerij Leon Wilbrink aan de Molenstraat in Ossendrecht. Niet dat ze het gemakkelijk vindt, verre van dat. "Ik ga het missen. Sterker nog, ik mis het al, want vanaf 31 december heb ik mijn vakantiedagen opgenomen en nu ben ik officieel met pensioen, op de verjaardag van mijn man."

"Ik heb er dus al wat aan kunnen wennen maar ik mis het ritme, ben nu structureel aan het afbouwen en dit valt me niet mee. Ik ga de gezellige kletspraatjes missen, het wel en wee van alle mensen", vertelt de filiaalhoudster tijdens de afscheidsreceptie die ze zaterdagmiddag kreeg aangeboden.

Alida legt uit hoe haar winkelcarrière destijds begon: "Ruud Pals vertelde mij 52 jaar geleden dat Sjef en José Poppelaars een winkelmeisje zochten, hij werkte er als bezorger. 'Is het niets voor jou?', vroeg hij. Ja dus. Op 1 augustus 1966 begon ik. We verkochten brood, banket en tevens was het een VIVO kruidenier waar van alles verkrijgbaar was, van schoenveters tot aspirine. In die tijd werd het brood nog langs de deur gebracht. We hadden twee winkelmeisjes en drie tot vier knechten. Mijn man en ik hebben elkaar hier leren kennen, hij was de bakker. Toen de kinderen kwamen ben ik nooit echt gestopt met werken, ik viel altijd in als het nodig was. We hebben zulke leuke herinneringen aan die tijd. We gingen elk jaar met de familie Pals samen op vakantie met het Volkswagen busje met Poppelaars erop. Ruud zei altijd: "De Hepa's gaan weer op pad."

Overname
In 1989 nam Leon Wilbrink de bakkerij over. De hele inventaris ging eruit, ook het interieur, maar Alida mocht 'gelukkig blijven': "In 1991/1992 werd ik zelfs filiaalhoudster, tot nu. In die 52 jaar heb ik van iedereen in het dorp de geboortes van de kinderen en kleinkinderen meegemaakt. Ik ken ze allemaal van naam. Bij overlijden stuur ik een kaartje. Je leeft zo mee met de mensen, het is hier echt ons kent ons."

Nu is het dus tijd om haar leven opnieuw in te vullen. "Mijn man ging al een aantal jaren eerder met pensioen. Heerlijk, want hij was daardoor huisman en na een lange dag werken was alles al gedaan. Hij zorgde overal voor, daarom kon ik het ook 52 jaar vol blijven houden."

Ik klaag dan ook niet. Ik ben blij. Ik heb 3 kinderen, 7 kleinkinderen, wel al wat groter, maar we gaan daar meer tijd aan besteden. Ik ben 66 jaar, heb een goede conditie, nu even wat minder doordat ik zo dom ben gevallen met de fiets en mijn pols op vier plaatsen heb gebroken. Straks gaan we wat dagjes uit, echte vakantiemensen zijn we niet. En als het nodig is, val ik nog steeds in."