De chauffeur een onmisbare schakel

HOOGERHEIDE – Terwijl de wielrenners zich opmaken voor de jaarlijkse krachtmeting in de ‘Fokker Slag om Woensdrecht’, staat er nog een man klaar om achter de schermen een belangrijke rol te spelen: Nico van de Klundert uit Hoogerheide. Met een rijke geschiedenis in de wielersport en een onvervalste passie voor het fietsen, vertelt hij over zijn onmisbare rol als chauffeur tijdens deze prestigieuze wedstrijd.

Als voormalig amateurwielrenner, die zelf meer dan 25 jaar heeft gekoerst, weet Van de Klundert als geen ander wat er speelt in het peloton. Vorig jaar nam hij al plaats achter het stuur als chauffeur van de jury, een rol die hij ook dit jaar weer met veel enthousiasme vervult. “Elke chauffeur rijdt met een bepaald jurylid, dokter of vip. We werken met meerdere jury’s en de wedstrijdleiding; die hebben allemaal een aparte wagen nodig”, legt Nico van de Klundert uit. Het is zijn taak om ervoor te zorgen dat het jurylid precies op de juiste plaats is om het verloop van de race optimaal te kunnen volgen en beoordelen.

Verplichte cursussen

Vanuit zijn ervaring als wielrenner begrijpt Nico vanzelfsprekend de dynamiek van het peloton en het belang van veiligheid. Hij benadrukt dat kennis over hoe veilig met het peloton mee te rijden essentieel is, verkregen door verplichte cursussen die elke twee jaar vernieuwd moeten worden om officieel als chauffeur te mogen rijden.

Tijdens de ‘Fokker Slag om Woensdrecht’ is Van de Klundert tweemaal actief, zowel ‘s ochtends als ‘s middags. Gevraagd naar de inspanning, reageert hij met een lach: “Het is een lange dag, maar lang niet zo uitputtend als meefietsen.”

Fietsfamilie

Van de Klundert fietst in zijn vrije tijd om in vorm te blijven, gedreven door zijn onverminderde passie voor de sport. Wielrennen domineert de gesprekken tijdens familieverjaardagen, een traditie geworteld in de vele overwinningen uit zijn jeugd en een familiegeschiedenis rijk aan wielersport. “Van mijn professionele vader tot mijn ronde miss vrouw, die ik zo ontmoette, tot mijn fietsende broer, dochter en schoonzoon – fietsen zit in ons bloed”, deelt hij lachend. “Eerlijk, het zou makkelijker zijn om op te noemen wie níét fietst of heeft gefietst in onze familie.”

Van de Klundert weet echt wat het is om wedstrijden te organiseren, misschien dan wel op een wat kleiner niveau dan de ‘Fokker Slag om Woensdrecht’. “Weet je, mijn familie en ik hebben ook wedstrijden georganiseerd, van jeugdwedstrijden tot aan de ATB-toertochten. Die hebben we 25 jaar lang georganiseerd. De fakkel is inmiddels overgedragen aan onze kinderen, met mijn dochter Rowena aan het stuur. Is dat niet fantastisch?”

Appeltje - eitje

Op de vraag of hij volgend jaar weer gevraagd wordt door de organisatie, antwoordt Van derKlundert met een glimlach: “Ach, dat ligt nog ver in de toekomst. Maar eerlijk? Meedoen aan zo’n klassewedstrijd voelt als een medaille op je borst. Het is geen appeltje-eitje om zo’n evenement op poten te zetten, vooral niet op dit niveau. Ik neem mijn hoed af voor de organisatie – het zweet en de tranen zien de meeste toeschouwers niet vanaf de zijlijn.”