Meejanken

Moest u een paar jaar geleden ook zo janken toen volkszanger André Hazes in een perfect geregisseerde mediashow definitief naar de andere wereld vertrok? En wat te denken van de begrafenisstoet van Pim Fortuyn, wie daar de zakdoek droog hield, moet toch echt naar de psychiater. En wist u dat in de week na de Koninginnedag-aanslag in Apeldoorn de verkoop van het aantal Nederlandse vlaggen verdubbelde? Je moet toch iets hebben om halfstok te hangen. Wij Nederlanders hebben steeds meer de neiging om mee te janken. Dikwijls hebben we niks met de zaak te maken, maar je hoort zo lekker ergens bij. Het 'meejanken' begint nu ook langzaam door te dringen tot de gewone samenleving. Zo gaf een basisschooldirecteur onlangs alle leerlingen van zijn school een brief mee dat de moeder van de leerkracht van groep 6 overleden was. Of iedereen daar toch maar rekening mee wilde houden. Nou kenden heel veel leerlingen die leerkracht alleen maar van gezicht en haar moeder hadden ze helemaal nog nooit gezien. Toen ik ook nog hoorde dat die oude mevrouw op 80-jarige leeftijd vrij geruisloos 'vertrokken' was, begreep ik er helemaal geen pepernoot meer van. Ik speel wel met de gedachte om een 'leedbetuigingsregister' te openen als onze gewaardeerde cafetariahouder Corné Langenberg een voet zou verstuiken. Ontmoetingscentrum de Wittenhorst moet dan 24 uur open blijven, zodat eenieder schriftelijk zijn medeleven kan betuigen.

Ton Tielemans